arakha - иска ми се да обсъдим самия контрол над мислите.В смисъл,самото протичане на контрола,какво ни помага ,пречи и евентуални методи и подобни.
При мен контрола започна над лошите мисли,преди около 6 години.Тогава всеки път когато се хванех да мисля нещо лошо,започвах да мечтая. В последствие развивайки се и опознавайки се си наложих да махна някой думи ,както от речника си така и от мислите си,започнах с "трябва".Но най трудно ми се струва следенето на убежденията.Защото те обикновенно са скрити дълбоко,а изглеждат замаскирани зад някоя ситуация.По едно време си навивах часовник да ми взъни на всеки кръгъл час,за да придобия навика да следя мислите си.Но като цяло стигнах до извода ,че външни дразнители не помагат толкова.Затова си зададох като програма -Следи си мислите.Мисля доста често за това дали си следя мислите и сякаш започнах да ги следя по често. В този смисъл си мисля ,че ако зададеш задача на съзнанието си,егото това и чака и започва усилено да се труди.Проблема идва от там,че то не иска да се чувства дълго време добре.Когато дълго време контролирам мислите си после неминуемо следва период в който не го правя,защото резултата от контрола е бил,по добро настроение и повече красота в живота.А на егото това явно му е скучно.Той си иска драмата.Но по тази логика,кой мисли мисленето,ако не е егото? Бях чела един гуру преди време той каза ,че контрола над мислите противоречи на медитацията,защото тя има за цел мислите да спрат,до като контрола,раздвоява мисленето.